Gea Cross

Gea Cross

Hallo, ik ben Gea, een jonge, zelfbewuste, moderne vrouw.

Mijn vrouwelijke ik kan ik gelukkig helemaal ontplooien: ik kies voor een complete metamorfose. Door telkens andere kleding, sieraden, schoenen/laarzen en make-up te kiezen kan ik er heel verschillend uitzien. Ik houd van modieuze vrouwelijke kleding, make-up, sieraden en pumps of laarzen met hoge hak. Ik geniet echt van mijn vrouw-zijn. Daarom laat ik me ook graag buitenshuis zien. Ik ga wekelijks in het weekend uit in Den Haag, Rotterdam, Amsterdam en Utrecht. Vind het leuk om de damesmode in de winkels te bekijken en natuurlijk ook om leuke kleding en schoenen te shoppen!

Inmiddels heb ik een aantal leuke vriendinnen gevonden die met mij hun ervaringen willen delen. Per (f)e-mail, Facebook en chat houden we contact met elkaar.

Tussen september 2005 en december 2021 maakte ik deel uit van de redactie van Transformatie, het opinieblad van de Vereniging Genderdiversiteit Nederland. Ik schreef daarin een moderubriek (‘In de mode, uit de mode?’) en recensies over boeken op het gebied van travestie, transgender en transseksualiteit. Ik zet die 16-jarige traditie in 2022 voort, maar nu als freelance writer/editor.

Ik stel het op prijs als je op mijn weblog wilt reageren. Dat kan hier, maar ook per bericht.

liefs,

Gea

Lees verder als je wilt weten hoe het allemaal bij mij begon…

Ik ben me al heel lang bewust van mijn ‘anders’ zijn. Mijn gevoelens beginnen zo rond mijn achtste, negende herkenbaar te worden. Daarvoor was ik wel al onder de indruk van het uiterlijk en de kleding van drie van mijn jufs op de lagere school. Wat zou ik er graag zo willen uitzien! Wat was dat nou: ze droegen lang(er) haar, mooie make-up, mooie oorbellen, hoge hakken (vooral pumps en hoge laarzen). Sprak me toen al heel erg aan!

Droeg thuis al snel kleding en oorbellen van mijn moeder, als zij er niet was, en later ook in gezelschap haar oorbellen onder mijn lange haar en ging dan ook naar buiten naar buren en vrienden, en op de fiets lekker in de wind. Wat spannend, vooral om niet ontdekt te worden! Gebeurde natuurlijk wel een keer, maar zonder gevolgen.

Ik was helemaal jaloers op mijn klasgenootjes die leuke grote zilverkleurige oorringen (toen als clip) droegen. Dat was op de middelbare school, als student deed ik het ook wel eens met zelf gekochte oorbellen. Omdat ik lange slanke vingers en nagels heb, maakte mijn moeder wel eens een grapje: je zou mooie gelakte nagels hebben. Ik durfde niet te reageren. Ik droomde als meisje lang haar te hebben met daaronder grote oorringen, van mooi opgemaakte ogen, lipstick en nagellak, en van een jurk, leren rok of strakke jeans met hoge laarzen dragen (en die droom is nu volledig uitgekomen!).

Begin jaren tachtig (1983-1985) was er een jeugdprogramma met Hanneke Kappen, ‘Je ziet maar’ heette het. En toen kreeg ik een eerste ‘wow-moment’, want Hanneke liet jonge mannen zien die zich helemaal lieten transformeren tot vrouw en zo ook de straat opgingen. Of ik een klap op mijn hoofd kreeg, zoveel indruk maakte het, zo mooi! Wat zou ik dat ook graag willen, maar durfde het toen niet voor te stellen.

Daarna bleven de transgendergevoelens een hele tijd onder de radar, wel eens make-up gebruikt en regelmatig kleren van (inmiddels) mijn vrouw aangetrokken. Ook wel een aantal keer als zij erbij was, als experiment, want ze had daarvoor wel iets in de gaten (lipstick heeft parfum in zich). Een paar keer omgekleed buiten gaan wandelen in het donker: spannend!

Begin 2000 kon ik het niet langer voor mij houden, ik wilde volledig ruimte aan mijn gevoelens geven. Heb me op een avond helemaal omgekleed en zo mijn thuis komende vrouw ingelicht. Heb zelf kleding gekocht, afspraken gemaakt bij Travisage (voor pruik, bh, borstprotheses, corset) en me daar voor het eerst laten opmaken: tweede ‘wow-moment’, want ik was plotseling heel iemand anders geworden.

Daarna is het verhaal snel verteld, steeds een stapje extra: naar de T&T-avonden in Rotterdam (daarna nog even wandelen in het donker), bij een vriendin omkleden, als visagie-model bij Karin Melissant (bekend van TV en visagiste van Sylvia Millecam). Heel veel van haar geleerd, hoe je er als vrouw het beste uit kunt zien. Heel veel kleren en schoenen/laarzen gekocht en daarmee geëxperimenteerd: wat staat mij goed en wat niet. Op een gegeven moment: vaste omkleedavond thuis, daarna nog even buiten wandelen. En de afgelopen jaren zoveel zelfvertrouwen gekregen dat ik me nu gewoon ook zo kan en wil laten zien, volledig in het openbaar, ‘s-avonds maar ook overdag. In Den Haag, Amsterdam, Rotterdam en Utrecht. Wekelijks in het weekend, maakt niet uit. En dat geeft echt een boost, wat geniet ik daarvan! Als mevrouw of dame worden aangesproken. Complimenten krijgen voor je lange haar en je in een zwarte panty gestoken benen. Niet heimelijk gluren in damesmodewinkels, maar gewoon als zelfbewuste vrouw mooie dingen bekijken, uitzoeken, passen en je laten helpen door uitermate vriendelijke winkelvrouwen die je graag willen helpen en adviseren. En je met een glimlach groeten en het met complimenten waarderen als je er verzorgd als vrouw uitziet!